Metoda iniekcji krystalicznej.
Wśród wielu metod, jakie wykorzystuje się do osuszania budynków, do najlepszych należy iniekcja krystaliczna. Technologia ta umożliwia wytworzenie przeciwwilgociowej izolacji fundamentów (poziomej i pionowej od wnętrza budynków), bez konieczności odkopywania murów zewnętrznych. Może być stosowana do osuszania zawilgoconych obszarów, przy czym nie ma tu znaczenia, jaką mają grubość, stopień zasolenia i zawilgocenia. Jest to nowoczesna technologia, a wśród jej zalet wyróżnić można to, że stanowi najtańszą metodę osuszania budynków w naszym kraju. Dodatkowo jest ekologiczna i łatwa w stosowaniu. Preparaty mineralne (w całości pochodzące z Polski) dają doskonałe efekty podczas tworzenia blokady przeciwwilgociowej – im bardziej mur jest zawilgocony, tym lepsze są rezultaty. Z tego powodu przed rozpoczęciem otwory iniekcyjne są odpowiednio nawilżane. Podczas tworzenia się blokady przeciwwilgociowej typu mineralnego powstaje zjawisko samoorganizacji kryształów, co gwarantuje jej utrzymanie się przez nieograniczony czas.
Technologia iniekcji krystalicznej jest związana z profesorem Uniwersytetu Brukselskiego I Ilyą Prigoginem. Jego prace naukowe, poświęcone zjawisku samoorganizacji kryształów, stały się podstawą dla praktycznego rozwinięcia tej technologii.Za matematyczne i termodynamiczne uzasadnienie tego zjawiska w warunkach dalekich od równowagi termodynamicznej, ten belgijski fizyk został uhonorowany Nagrodą Nobla w 1997 r. Metoda ta jako pierwsza wykorzystała zjawisko będące dotąd wyłącznie obiektem teoretycznych przewidywań. Stało się to dzięki symulacji komputerowej równania ogólnego amerykańskich uczonych z Indiana University. Powstała dzięki temu struktura przypomina wyglądem wąskoszczelinowe pierścienie. W naturze występują one w systemach geologicznych i są znane jako tzw. pierścienie Lieseganga.
Pozioma izolacja fundamentów – etapy prac:
Pionowa izolacja fundamentów przeprowadzana jest w następujący sposób:
Proces wiercenia otworów przebiega identycznie jak w przypadku izolacji poziomej. Różnica tkwi w rozmieszczeniu otworów. Są one wykonywane w sposób wielowarstwowy – od poziomu posadzki w piwnicach aż do poziomu gruntu otaczającego obiekt, a nie, jak poprzednio, w płaszczyźnie poziomej ściany.